een dikke gele rups
zo kruipt de trein
uit de coulissen van het bos
mijn blikveld in
en meteen mis ik
het harige van zijn lijf
moet ik vaststellen
dat hij te stram is
zich niet in lussen op-
trekt en voort- stuwt
laat staan dat hij
zich ontpopt als vlinder
en weg danst
langs een ander
onnavolgbaar spoor
de zee kruipt bij mij in
doorweekt me tot het bot
ik zwel, mijn vel trekt strak
en barst, schilfers drijven van me af
huid laat als soepvlees los
niets houdt me nog bijeen
de samenballing die ik was
van stof en energie: het lijf
dat leefde ooit en liefde gaf
valt uit elkaar, dwarrelt
als plankton in de oceaan
verdund raak ik, verijl
tot bijna nul, maar elke molecuul
de drager van mijn geest
zo omspan ik de aarde
blijf ik aanwezig, wereldwijd
niet wetend dat ik ben
beschimpen beliegen verdacht maken vliegen afvangen
goochelen met cijfers vaagheden debiteren vragen ontwijken
de bal terugkaatsen er omheen draaien principes verloochenen
fouten verdoezelen nepnieuws verspreiden feiten tot mening
verdraaien de schuld bij de ander leggen ambities ontkennen
het ijs smelt we vreten
de wereld kaal dansen
naar de bloedpijpen van
sjeiks stapelen rijkdom
op armoedes rug
vullen met het rode potlood het gat in
van onze verwachtingen
ze praat niet meer
heeft de stembanden toegevouwen
de woorden opgeborgen
in de holte van haar keel
ze neemt de tijd
die ze nog heeft
om rond te kijken, rustig
ons op te nemen
als legt ze ons vast
om bij zich te hebben
straks, onderweg
wij geven ons aan haar
cadeau, het enige dat ze zich
nog wenst
wakker worden
en stuiten op
het ruwe melkwit
van een ruig
bevroren raam
en dan de fluitketel
van je mond tuiten
de blinde ruit
bewasemen
tot een bloemblad
slap gaat hangen
en een wond
open schroeit
in de bijziende dooi
een loepklein gaatje
vrij vegen
voor een blik
naar buiten
Erfgoed, dichtbundel, 2020, uitgave in eigen beheer. ISBN 978-94-91456-81-7
In Erfgoed blikt de dichter terug op zijn jeugd in het Westland als kind uit een groot katholiek tuindersgezin. Aan de hand van kleine voorvallen, soms ook van droomflarden, leidt hij de lezer binnen in de belevingswereld van een jonge jongen, hoe hij als vanzelfsprekend leefde in het nog rijke roomse leven van alledag. Daarnaast portretteert hij enige familieleden, zoals ze waren in een latere periode van zijn leven. Met name zijn vader, in zijn nadagen als hij tuinder-af is. En zijn moeder als zij wacht op haar dood.
Er spreekt weemoed uit zijn poëzie, over de verloren tijd van eenvoud en geborgenheid, over het Westland dat nog avontuurlijke tuinen had waarin je als kind volop kon spelen. Maar evenzeer is er de liefdevolle kijk van de dichter op zijn ouders, en uiteindelijk op het kind in hem zelf.
Voor een GEDICHT
Voor BESTELLEN
Pap, in het Engels is het I love you,
met drie woorden, en in het Nederlands
Ik hou van jou, met vier woorden.
Hoe kan dat nou?
Dat weet ik niet, meisje.
Nou pap, dan vind ik het Nederlands
maar ingewikkeld. Je kan toch ook zeggen
Ik hou jou? Want als je van iemand houdt,
dan hou je hem toch?
Ja, kind, soms is dat wel zo, ja
Of pap, anders in het Engels
I love of you zeggen. Dat kan ook.
Dan is het tenminste logisch.
Kindje, de liefde is niet logisch,
onthoud dat nou maar.
Weg van het sprookje, dichtbundel, 2014, uitgave in eigen beheer
De bundel bevat 7 gedichten, waarin sprookjesfiguren u toespreken. Ze onthullen er hun diepste roerselen, die bepaald niet sprookjesachtig zijn. De gedichten zijn toegankelijk, speels, humoristisch. Een van de gedichten, De prins, behoorde tot de 20 beste van de Turing Nationale gedichtenwedstrijd 2010.
Het boekje is aantrekkelijk in zijn vormgeving. Het is met de hand ingenaaid, bestaat uit verschillende papiersoorten, en bevat bij elk gedicht een illustratie.
Voor een GEDICHT
Voor BESTELLEN
ik wilde licht
jij toverde een lamp
ik zag geen gat
jij vond het lek
en dichtte het
je bladerde de kleuren
aan me voor, ik mocht kiezen
koos jouw smaak
nooit gedacht dat
mijn huis zo snel
gedenkplaats worden zou
zo aanwezig
jij, je ziel, bij mij
in verf, in steen
soms, als een zachte kwast
streel ik je streken na
(in mineur)
hij heeft zijn beste tijd gehad
voortgaan wil niet meer zo goed
en o, wat komt hij traag op gang
versnellen is voorbij
hij freewheelt wat
blijft liever in zijn vrij
het krakkemikt en mankt
in lijf en lid en leden
een flinke barst in voorruitzicht
de uitlaat lekt en roest
met snot en rochelhoest
en weinig cc libido
omhoog gekrikt, met open klep
laat hij lijdzaam met zich doen
men buigt zich diepgaand over hem
men sleutelt wat
en geeft een spuit
wat maakt het uit
met smeer en pleisterwerk
mag hij weer op de lange baan
op weg waarheen?
hij hort en stoot en
pruttelt nog wat na
verdomt het binnenkort